Eindelijk heb ik een fijnere manier gevonden om te kunnen schrijven hoe het met me gaat, en wat ik zoal gedaan heb. De vorige blog op Blogger was echt onhandig, en zodoende ben ik hier terecht gekomen. Een eigen domeinnaam 😍, hoe gaaf is dat ?
Deze week was ik tot en met donderdag vrij. Ik zou zaterdag de 19e naar een dancefeest gegaan zijn, en omdat ik dat zeker niet zonder xtc zou gaan doen ( en waarschijnlijk veel meer andere middelen) besloot ik begin augustus om niet te gaan. Maar ik heb in verband met dat feestje wel dinsdag en woensdag vrij genomen om bij te komen. Die vrije dagen heb ik gewoon laten staan. Achteraf gezien waren dat wel 2 moeilijke dagen. Ook een soort Pavlov effect in mijn brein vermoed ik. Van tevoren had ik erg veel zin in deze extra vrije dagen omdat ik genoeg klusjes om me heen zie. Maar op de dagen zelf liep ik wel een beetje met mijn ziel onder mijn arm. De kans dat ik D en A zou gebruiken was altijd groter wanneer ik de dag erna vrij was. Ik vermoed dat ik me daarom ook niet happy de peppie voelde. Ik heb weinig gedaan en veel geslapen. Misschien had ik dat ook gewoon nodig.
Woensdag heb ik mijn moodboard afgemaakt. Dat stond op de planning voor dinsdag, maar het is er niet van gekomen. Ik stop heel mijn creatieve geest er in. En ik ben eigenlijk best trots op het eindresultaat. Het is nu ook de vaste foto voor mijn blogpagina. Ik herken mezelf zo in dit board. En ondanks dat ik weet dat ik niet terug moet kijken maakt het me ook een beetje sip, sip omdat ik deze dingen al lang had kunnen bereiken. Als ik veel eerder tot inkeer was gekomen had ik die gigolo al lang een keer op bezoek gehad 😊 De woensdag brengt ook een spannend iets. Ik ben 's avonds voor het eerst naar een lotgenoten bijeenkomst geweest. Was echt heel zenuwachtig, maar jeetje wat was dat bijzonder. De tranen waren niet tegen te houden bij het horen van de verhalen en gevoelens van mijn lotgenoten. Ik schrik wel wanneer ik hoor dat sommigen al 3 jaar elke woensdag deze meeting bezoeken. Ik heb me een voorstelling gemaakt dat ik na een paar maanden wel klaar ben, maar dat is natuurlijk mijn kop in het zand steken. Verslaafd ben ik de rest van mijn leven. En in herstel zijn, zoals ze het noemen, zal de rest van mijn leven duren. Ik moet me beseffen dat die hersenreceptoren de rest van mijn leven zullen vragen om D en A en( in mindere mate) S. Juist het risico op terugval maakt dat sommige lotgenoten er dus al 3 jaar komen. Ik ben voor nu in ieder geval blij dat ik gegaan ben. Het begrip, en het feit dat ik niet uit hoef te leggen hoe ik me nu voel, maakt dat ik deze meetings zeker wil blijven bezoeken.
Vrijdag heb ik na een aantal weken weer een afspraak met Novadic-Kentron. Dat is de verslavingszorg vanuit de huisarts. Met dit traject ben ik begin april al begonnen. Helaas voor mij bleek mijn therapeute zwanger en is zij per 1 juli met verlof gegaan. Nu wist ik al wel dat de gesprekken met haar me niet verder hielpen. Ik zat gewoon serieus met haar te praten over signalen herkennen en wat te doen om mijn "zucht" ( zo noemen ze behoefte aan drugs) de baas te kunnen. Nog geen uur nadat ik dan thuis was had ik al weer iets besteld. Afijn, er is dus een vervangster gekomen. Ik vertel haar waar ik mee bezig ben, en dat het goed gaat. Op mijn initiatief spreken we nog 1 keer af over 4 weken. Ik loop ook bij de POH bij de huisarts, en wil niet van hulpverlening naar hulpverlening rennen. Maar misschien denk ik daar over 4 weken anders over, vandaar toch nog 1 afspraak om dan te polsen of ik bij haar op het spreekuur wil blijven komen. Bij thuiskomst zie ik door het raam in de voordeur dat er iets voor de deur staat. Het blijkt een grote vaas met zonnebloemen. Mijn intuïtie zegt gelijk dat ze van Jos zijn. Ik app hem en het blijkt inderdaad dat hij een bloemetje gebracht heeft om me even een opkikker te geven. Dat had ik ook echt even nodig 🥵 'S avonds gaat Sas weer naar haar vader. Dat is ook een vreselijke trigger. Dat was normaliter ook een moment van scoren. Ik voel me onrustig, en heb een snellere ademhaling. Krijg ook soort opvliegers die ik al heel lang niet gehad heb. Ik vermoed dat deze zweetaanval dus echt door het afkicken komt. Ik app even met Assie en Herma, dat geeft me weer even wat rust in mijn hoofd.
Reactie plaatsen
Reacties