Deze foto is nog net genomen in 2012, bij mensen die ik toentertijd als vrienden beschouwde. Met mijn neus in de poedersuiker. Een provocerende foto om naar mensen te sturen die er die avond niet bij konden zijn. Het typische is, dat ik op dat moment nog helemaal geen coke gebruikte. Als ik op het moment van die foto toch eens wist wat voor problemen die zooi mij zou gaan brengen. Toevallig was het ook wel het gezelschap waar ik toen in was waarmee ik de eerste ervaring met coke zou hebben, exact een jaar later op oud en nieuw. Ik zou dus aankomende oud en nieuw mijn 10-jarig coke gebruik jubileum hebben. De gedachte aan het gegeven of ik ooit zou zijn gaan gebruiken wanneer ik deze mensen niet ontmoet had dwarrelt soms wel eens door mijn hoofd. Had ik dan een mooi bedrag op mijn spaar staan nu ? Zou ik er qua huid en energie ook heel anders voor staan ? Het is een koe in zijn kont kijken. Ik kan het verleden niet meer veranderen. Maar gelukkig de toekomst qua drugs en alcohol wel.
Ik heb me slecht gevoeld deze week. Weer een grieperig gevoel in heel mijn lijf. Spier en gewrichtspijn, en eigenlijk een algehele malaise. Dat maakt dat ik me maandag ( een dag gewisseld op mijn werk) afmeld om naar Eindhoven te rijden. Ik zou het niet getrokken hebben om die rit te maken. Vaak toch een rit van 1,5 uur. Ik werk wel, maar dan thuis. Ondanks dat ik me slecht voel heb ik een hele productieve dag qua werkzaamheden. Dinsdag meld ik me ook af om aanwezig te zijn op kantoor, maar werk net als maandag thuis. In de avond het ik een fijn videogesprek met Ruud. Ik besef me na een half uur dat ik het slechte gevoel in mijn lijf helemaal niet bewust gevoeld heb het laatste half uur. Zal ik het me dan toch maar inbeelden dat ik me beroerd voel ?
Woensdag was een kneiterdrukke dag. In de ochtend werk ik , en onder werktijd heb ik mijn "date" met Miranda. Altijd weer verhelderend hoe zij de dingen benadert en mij die dingen ook anders kan laten bekijken. Ook tijdens dit gesprek voel ik niet dat ik me beroerd of zwak voel. Ik spreek dat uit naar Miran. en zij geeft de metafoor dat mijn batterij vrij leeg is. En door in te pluggen ( contact met een naaste te hebben) laad mijn batterij dus weer wat op. Misschien is het ook gewoon een waarschuwing van mijn lichaam. Ik wil het niet zo zien. Ik wil me alleen maar fitter voelen. Ik had namelijk ook al lang verwacht dat ik wat meer energie zou hebben. Ik gebruik al 40 dagen niets, en voorzie mijn lijf van vitamines en beweging en meer slaap. Het gevecht van mijn lichaam tegen de middelen kan natuurlijk ook energie kosten. maar dat gevecht speelt zich bijna onzichtbaar af. Ik heb helemaal niet het gevoel dat ik heel erg moet knokken om er af te blijven. Om half 2 heb ik mijn 2e afspraak met
Om half 2 heb ik mijn 2e afspraak met
en ondanks dat ik me dus niet fit voel heb ik een heerlijke wandeling.
Om half 4 moet ik bij de tandarts zijn. Ik heb nu toch echt duidelijk gemaakt dat ik niet blij ben ( understatement) met de jackets die ze op mijn boventanden hebben gezet in januari. Dat heeft me naast het hele potje bij de verzekering ook nog aardig wat geld van mezelf gekost. Ik heb spijt dat ik het heb laten doen. Want ondanks dat de vorige oud waren, was het esthetisch echt veel mooier. De nieuwe gaan al kapot, en ze heeft blijkbaar met verschillende materialen en/of kleuren composiet gewerkt. Het ziet er niet uit. De tandarts sputtert tegen, en bied me aan tegen techniekkosten om de boel te herstellen. Ze weet dat financiën mijn zwakke plek zijn. Ik vermoed dat ze denkt dat ik het erbij laat dan. Maar ik hou vol en krijg voor elkaar dat ze op 4 oktober de helft gaat herstellen. Er zijn 6 "jasjes" gezet. Aan de rechterkant zitten er 3 zoals het zou moeten zijn en ik ook wel mooi vind. Maar links............. ik denk dat ze weer even op de kleuterschool met de playdoh aan het spelen was in haar gedachten. In de avond ga ik ook nog naar een NA meeting. Even getwijfeld omdat ik vandaag echt teveel hooi op mijn vork heb genomen. Achteraf blij dat ik ben gegaan. Ik kan niet uitleggen wat daar met me gebeurd. Maar het is zo fijn om daar even te zijn. Het begrip en de steun van mensen die weten hoe het voelt, de lieve bemoedigende woorden neem ik weer mee in de rest van deze week.
Donderdag mijn 2e controle in het ziekenhuis. Alles ziet er goed uit, geen verdenking op uitzaaiingen of een nieuwe tumor. Ik laat wel mijn bloed controleren om hopelijk uit te sluiten dat de hevig aanwezige vermoeidheid iets lichamelijks is. 's Avonds heb ik een dinerdate met Corine. We hebben elkaar veel te lang niet gesproken. Uiteraard besef ik me dat dat zeker ook komt door mijn gebruik van de laatste 10 maanden. We komen tijd tekort. Tijdens het eten krijg ik meerdere vette opvliegers en zweetaanvallen. Ik denk nu echt te weten dat het afkickverschijnselen zijn. Geen wijntje drinken tijdens het eten, en niet naar buiten voor een sigaretje. Mijn lichaam geeft dus wel degelijk signalen. Of is het Joris ? Ik vertel Corine over mijn programma, en geef haar de link naar mijn blog.
De vrijdag begin ik achter mijn pc. In de ochtend heb ik mijn laatste gesprek bij Novadic Kentron. Ik heb gekeken welke hulp ik wel en niet zinvol vind. De meetings en de contact-momenten met jullie doen veel meer met me. De vrouw ( of eigenlijk lijkt het wel een meisje 😁) is hartstikke aardig. Maar daarvoor ben ik niet daar. Om half 12 ga ik sporten bij de fysio. Ik verwacht dat het niet veel zal worden vandaag omdat ik me dus nog steeds niet lekker voel. Maar jeetje, Davy mat me helemaal af in de zaal. En het gaat eigenlijk nog best goed ook nog. De smile die ik erdoor krijg gaat gewoon niet van mijn gezicht af. Ik voel me een stuk beter wanneer ik weer in mijn auto stap.
De avond is echt lastig geweest. Sas is weer 2 weken naar haar vader. Dit was normaal het moment dat ik bier ging halen en de dealer ging appen. Joris trekt echt een aantal keren aan mijn oor. Ik adem echt onrustig en voel me zo opgejaagd. Ik pak de telefoonnummers van de fellows erbij maar durf niet te bellen. Dat ga ik aanstaande woensdag bespreken. Want het is juist de bedoeling dat je iemand belt op een moment dat je het moeilijk hebt. Waarom durf ik dat dan niet ? Ik kruip van ellende maar om 21:00 in bed.
En vandaag, zaterdag, zit ik al om 6 uur achter de laptop. Al wakker dus..........( en niet zoals een aantal weken geleden "nog steeds" wakker)
Reactie plaatsen
Reacties