Triggers

De afgelopen week was weer een drukke week. Naast dat het een fijne week was qua afspraken, was het ook een week met heel veel drang naar D en een iets mindere mate in A. Joris heeft overuren gedraaid mij te overtuigen dat ik best een keer iets mag doen. Hij trekt elke dag wel een paar keer aan mijn oor. Uit de onderzoeken in de verslavingszorg komt ook naar voren dat zo rond de 8 weken de meeste mensen een terugval krijgen. Omdat het ze vrij makkelijk af gaat de weken ervoor. En het "nieuwe" leven niet helemaal nieuw meer is.

Dinsdag en woensdag werk in in Eindhoven. En afgezien van het feit dat ik lichamelijk echt stukken fitter ben, is het geestelijk echt slopend om de rit naar Eindhoven te maken. Het fijne aan de wisseling van werkdagen in Eindhoven ( eerder was dat dinsdag en donderdag naar kantoor ) is dat ik het zware dus woensdagavond gehad heb. Donderdag en vrijdag werk ik thuis, en dat vind ik heerlijk. Ongewassen en in joggingpak achter de pc ,Ollie aan mijn voeten, en zelf indelen hoe ik die 5 uurtjes maak op zo'n dag. Woensdag op kantoor gaat mijn telefoon af en ik zie dat het Geranne is. Eigenlijk in een seconde voel ik een onderbuikgevoel. Wij bellen alleen op tijden dat we afgesproken hebben te bellen. Er schiet van alles door mijn hoofd ondanks dat ik niet de "piet paniek" uit wil hangen. Ik vraag over de app  of er iets is. Het "aan het typen" duurt in mijn beleving echt lang en maak me met de seconde meer zorgen. Wanneer het appje dan binnenkomt lees ik alleen dat zij de avond ervoor onwel is geworden. De rest lees ik niet eens meer en druk gelijk op de knop om te bellen. Fuck werk ! Wat ze vertelt maakt me echt aan het schrikken. Tijdens het ( thuis) werken is ze onwel geworden en out gegaan. Bert vond haar na  in de werkruimte en heeft gelijk 112 gebeld. De rest van de dag ben ik van slag. En ik merk dat ik echt heel de middag en avond aan coke denk. De schrik vandaag over Geranne is dus echt een trigger. En normaal zou ik deze avond niet sober zijn geweest. In de avond is er weer een NA meeting. Ik wilde deze week niet gaan omdat ik echt ontzettend moe ben. En hoe ik er dan 's avonds wel terecht kom weet ik eigenlijk niet. Normaal is het "wel-niet-wel-niet-wel-niet" in mijn hoofd. Dat gebeurd nu niet, maar zit wel met mijn fellows aan de koffie om 19:15 😊 En wanneer ik naar huis ga, merk ik dat ik weer heel veel uit deze meeting mee neem in mijn koppie.

Donderdag de 28e september ga ik in de avond met Robbin naar de Praxis. Ik heb beits nodig voor de tuin set. Nu het nog een beetje mooi weer is moet ik dat echt gaan doen. Hij ziet er erg lelijk uit en ben bang dat hij komende winter een opdonder zal krijgen als ik hem niet opnieuw in de beits zet. Die avond lopen we bijna letterlijk tegen een badkamermeubel aan in de koopjeshoek. Echt helemaal mijn smaak. Door een beschadiging staat het showmodel te koop voor € 200, maar dat reikt net even boven mijn budget, en deze kans komt eigenlijk net een maand te vroeg. Door dit ook zo te tonen en dus niet te snel toe te happen, krijgen we het meubel mee voor € 125. We frotten het ding in de auto, en zijn beide helemaal blij met deze aankoop. "Dit wilde je al zo lang mam" zegt Robbin. Gelijk realiseer ik mezelf weer dat ik het item wel 100 x had kunnen kopen, en al in 2018 toen ik hier kwam wonen. Ik probeer dat los te laten, terugkijken heeft geen zin. Vooruit kijken des te meer☺

Vrijdag heb ik een hele drukke dag. Ik start achter de pc. Want het is eigenlijk gewoon een werkdag. Om half 12 meld ik me bij Davey van de fysio. Die gast denkt dat ik 25 ben ofzo. Nondeju wat beult ie me af. Het is voor mij een feit dat ik dat nodig heb. Ik had in mijn uppie nooit zo ver gegaan met inspanning. Davey duwt me over het randje wanneer ik denk dat ik niet meer kan. Moe maar voldaan ( met dikke glimlach op mijn gezicht ) rij ik naar Herma. We gaan eerst lunchen samen en bijkletsen. Want we hebben elkaar al heel lang niet bij gekletst. En daarna gaan we in Dongen samen boodschappen doen. Met dat ik het pad op loop bij Herma gaat mijn telefoon. Ik zie een onbekend 06 nummer in het scherm. En mijn nieuwsgierigheid maakt dat ik het telefoontje aanneem. Het is Merel van "First Dates" 😲😲😲 Ze hebben een match gevonden. Wel ouder dan mijn leeftijdsgrens, en......de date is zondag al ( omdat er een koppel is uitgevallen). Ik krijg een uurtje om er even over na te denken. Maar Herma en ik hebben zoveel te bespreken dat we bijna vergeten om het over die date te hebben. Net op de valreep kletsen we er samen over en ik kom tot de conclusie dat zondag echt te snel is. Ik zie er niet uit, heb een grijze streep in mijn haar, en er is een stuk van mijn tand ( jasje over mijn tand) afgebroken. Het gat waar ooit een kies zat die ging ontsteken is ook nog niet opgevuld. Mooi niet dat ik zo tegenover mijn toekomstige man ga zitten...… 😉😉 De tijd met Herma vliegt. Het lijkt wel alsof we maar een uurtje de tijd hadden. 's Avonds komt Ronald een hapje eten. Wij hebben elkaar ook al veel te lang niet gezien en gesproken. Ik krijg het maar net voor elkaar de ovenschotel in de oven te zetten als de bel gaat. Ronald is  eigenlijk de eerste die me pats boem confronteert met mijn gedrag het laatste jaar. Ik ben echt een schijt-vriendin geweest door continu afspraken af te zeggen, dat realiseer ik me maar al te goed. Ronald vertelt me dat hij er ook echt wel klaar mee was. En omdat ik een appje gestuurd had met de vraag of hij kwam eten, had hij zoiets van ik probeer het nog 1 keer. Had ik weer kort voor de afspraak afgezegd, dan had hij de handdoek in de ring gegooid en mijn nummer verwijderd zegt hij. In de 12 stappen van de NA komt ook naar voren dat we niet meer in de slachtofferrol blijven als het om de verslaving gaat. Maar dat we onze fouten inzien er erkennen. Ik voel me in eerste instantie wel een beetje aangevallen wanneer Ronald dus uitspreekt dat hij er bijna klaar mee was. Maar gelukkig flitst die stap in het programma door mijn hoofd. Natuurlijk realiseer ik me dat ik het niet goed heb gedaan. Maar het is echt confronterend wanneer iemand dat uitspreekt. Gelukkig heeft mijn onderbewustzijn net op tijd aangevoeld dat ik een hele goede vriend zou verliezen.

Heerlijk om de zaterdag niet brak mijn bed uit te komen. Dat is wel eens anders geweest na een avondje met Ronald 😃 Vandaag is mijn klus dag besluit ik. Eerst ga ik uitmeten waar de beugeltjes van het badmeubel moeten komen te zitten en teken de boorgaten af. Natuurlijk denk ik er even aan dat er misschien leidingen kunnen zitten en app Jos of die op de punt van de afgetekende boorgaatjes kunnen zitten. Intussen besluit mijn tuinset te gaan schuren en later op de dag te gaan beitsen. Wat een ***karwei pffff. Inmiddels appt Jos dat het zeer onwaarschijnlijk is dat daar leidingen lopen.  Na een aantal uren schuren ga ik even een tukkie doen. En wanneer ik na 1,5 uur uit bed kom kan ik eigenlijk niet wachten op de gaatjes te gaan boren in de badkamer. Maar eerst even koffie halen. Tijdens mijn bakkie zoek ik toch nog even op wat een leidingzoeker kost. WTF die kost gewoon even € 40. Te veel geld voor 1 keer gebruiken besluit ik. En ik ga boren......................... de eerste 3 gaan zo ontzettend goed. Ik voel een euforie waar geen drank of drugs tegenop kan. Maar ja, jullie zien de foto natuurlijk al. Het laatste gaatje gaat alles behalve soepel. En na wat moren en kracht zetten begrijp ik waarom die niet zo makkelijk gaat. Het water spuit er met flinke kracht uit. Gelukkig ben ik ondanks de schrik helder genoeg om de hoofdkraan beneden gelijk uit te gaan zetten. Daarna maak ik de vloer van de badkamer droog met de trekker. En als dat gedaan is zak ik op de grond en kan ik alleen maar huilen. Tranen met tuiten huil ik, en kan heel even bijna niet op mijn adem komen zo overstuur ben ik. Ik voel me een vreselijk stom en dom wijf. Uiteindelijk word het wel weer opgelost mede dankzij Jos. De noodloodgieter is er binnen 2 uur. En aangezien ik niet bij mijn geld kan, stapt Jos in de auto op weg naar mij om de loodgieter te betalen. Ik had nondeju wel 10 leidingzoekers kunnen kopen. Ik voel me waardeloos omdat ik alles net op rit begin te krijgen, en na mijn auto nu weer deze onverwachte kosten heb. Ik wil Jos z.s.m. terugbetalen. Maar daar wil hij even niets over horen. Hij zegt dat ik eerst moet zorgen dat ik de dingen voor elkaar heb. En dat ik zeker niet elke keer als we elkaar zien over dat geld moet gaan beginnen. Ik vind het lastig. Ik haat schuld hebben bij iemand. En ik heb deze domme fout helemaal aan mezelf te wijten. Het moet me voor eind november lukken Jos terug te betalen.

Maar de ellende vandaag is niet gestopt bij deze waterexplosie. Want wanneer ik de krukken van mijn tuinset ga beitsen, zie ik dat de verf er als het ware af glijd. Onder de laag die ik er af heb geschuurd komt een laag tevoorschijn waarop de beits niet pakt. Ik heb het helemaal gehad voor vandaag. Ik heb enorm veel behoefte aan drank en drugs vanavond. Weer een duidelijke trigger wanneer iets niet gaat zoals ik het voor me zag. Uiteindelijk lig ik om een uur of 22:00 in bed. Moe, maar zeker niet voldaan.  

Zondag besluit ik toch nog een poging te gaan doen om te schuren. Het hout zal gewoon kaal geschuurd moeten worden. Ik doe over 1 kruk 2,5 uur  😲 In de avond gooi ik de beits er op. En gelukkig pakt die nu wel.