Deze blog had ik dus al een aantal weken geleden moeten schrijven. Maar zoals een verslaafd iemand vaak goed is in het verbergen van dingen, of eromheen te draaien, is mij dat dus ook gelukt. Maar het is ook een kwestie van schaamte en zwakte. Ik merk dat ik er al weken last van heb dat ik er niet eerlijk over ben geweest. Ik was zo trots op mezelf. En jullie waren zo trots op mij !
Eind augustus heb ik mijn iPhone verkocht, en ineens had ik € 125 cash in mijn bezit. Samen met Joris Greenpik besloot ik om nog 1 keer dat gevoel te hebben. Beter nu dan over een paar maanden dacht ik. Ik heb 2 biertjes gehaald. Maar 2 omdat dat een soort compromis was met mezelf. Dat ik niet total loss zou gaan. Heb ik er van genoten ? ...... NEE dat heb ik zeker niet. Op 1 of andere manier werd ik gulzig ofzo en had ik de biertjes en het poedertje er zo doorheen. Ik besloot deze avond voor mezelf te houden en er nooit met iemand over te praten. Maar dat is niet a la Maris in herstel. Sowieso hou ik niet van liegen of om de brei heen draaien, maar dat is sowieso iets wat een verslaafde doet. In het programma van de NA is eerlijkheid, vooral naar jezelf, 1 van de belangrijkste dingen. En na mijn uitglijder op 2 september heb ik dus ook een strijd in mijn hoofd gehad. Uiteindelijk heb ik het op de eerst volgende meeting wel verteld. Dat was echt een heel heftig moment. Ik schaamde me kapot, en ik durfde dus ook niemand aan te kijken. Maar jemig, wat werd ik fijn opgevangen door de fellows. Terwijl ik met het schaamrood op mijn gezicht dikke tranen huilde, prezen zij mij de hemel in over mijn moed om het te delen. Ik kreeg, net als bij de aanvang, weer een witte sleutelhanger. Deze kleur staat voor de start van een clean leven. en wanneer een fellow een terugval heeft gehad krijg je dus weer een witte. Ik krijg te horen dat sommige fellows wel 15 witte sleutelhangers aan een ketting hebben zitten. Enerzijds is dat een troost, zo van dat het normaal is dat ik een uitglijder heb gehad. Maar aan de andere kant wil ik dat helemaal niet horen. Want ik merk dat Joris Greenpik al aan mijn oorlel trekt.
Dit is waarom ik dus nog niet eerder over de sleutelhangers heb verteld. Omdat ik dan natuurlijk uit moest leggen waarom ik niet half september, maar pas 3 oktober de 30 dagen sleutelhanger heb ontvangen. Dit werkt dus ook motiverend. Want het lijkt een simpele plastic sleutelhanger. Maar eigenlijk is het een beloning voor het gevecht tegen de demonen. De volgende is een groene. En vanaf nu kan ik dus gewoon trots genieten van die mijlpaal wanneer die er is. En nog fijner, ik kan het hier delen met jullie.
Die uitglijder heeft ook iets positiefs gebracht. Een bevestiging wat het doet met mijn gezicht. Bizar hoe verrotter ik er uit zag de volgende dag. En dat al terwijl ik niet eens tot het gaatje was gegaan. In mijn actieve gebruiksperiode jaste ik soms wel 3 enveloppies op een avond weg, samen met zeker 10 despo's. ( wat een held was ik om er dan 5 alcoholvrij te nemen, alsof het daardoor minder erg of minder schadelijk was 😉) En nu dus 1 envelopje en 2 biertjes. Natuurlijk heeft Joris lopen drammen. Dat we nu toch de mist in gegaan waren en dus best nog een paar biertjes en een envelopje konden scoren. Ik ben redelijk op tijd naar bed gegaan. En door het voor mij minimale aan guilty pleasures ook best goed geslapen. Maar die kop 's morgens in de spiegel staat gelukkig nog wel op mijn netvlies.
Ik hoop over 12 dagen met trots de groene sleutelhanger te laten zien.
Reactie plaatsen
Reacties